Norsgard, czyli nordyckość po polsku
- Szczegóły
- Kategoria: Gry bitewne
- Opublikowano: sobota, 28, kwiecień 2012 14:26
- ZenoN
Zapewne wielu z Was kojarzy Sapphire Wars. Ci, którzy śledzili, bądź śledzą na bieżąco ten projekt, wiedzą, że prace nad SW zostały jakiś czas temu wstrzymane. Nie ma jednak tego złego, SW co prawda czeka na swoją kolejkę, ale na światło dzienne wyłania się powoli Norsgard. Jak łatwo się domyślić, mamy tu do czynienia z grą silnie nawiązująca stylistyką do jakże dobrze nam znanych wikingów i niekoniecznie kosmicznych likantropów.
Czytaj więcej: Norsgard, czyli nordyckość po polsku Dodaj komentarz
Hind Commander nie zdobył jeszcze mocnego przyczółka w naszym bitewniakowym światku, a Assault Publishing we współpracy z Odziałem Ósmym wydało już kolejną grę – Arm Weapons And Climb Solo: Gulf War. System znacznie różni się od swojego poprzednika: mieści się w jednym pudełku, opisuje konkretny konflikt, dość mocno ogranicza wybór jednostek i kładzie nacisk na zabawę w pojedynkę. Jak te rozwiązania spisują się w praktyce? Czy warto zainteresować się systemem? Odpowiedzi na te pytania postaram się udzielić w poniższej recenzji.
Od prawie dwóch lat funkcjonuje niekomercyjna gra bitewna Wojnacja: Kroniki Imperium. W tym tekście pragnę przybliżyć nieco ten system.
Na rynku figurkowych gier strategicznych pojawił się nowy system rodzimej produkcji – Ogniem i mieczem. Został on entuzjastycznie przyjęty podczas premiery na zeszłorocznych Targach Książki Historycznej w Warszawie. Czy entuzjazm ten jest uzasadniony? Zależy czego oczekuje się od systemu bitewnego.
Mieliście kiedyś ochotę na zrobienie w swoim ulubionym bitewniaku czegoś, czego nie przewidują zasady? Albo przeniesienia znanych sobie zasad w zupełnie inny klimat? W takich sytuacjach część z nas tworzy własne modyfikacje gier - jednak do tego potrzeba zapału i konsekwencji. Pozostali zaczynają się rozglądać za zasadami, które pozwolą spełnić ich zachcianki. Ale ile nowych systemów można przyswoić? Czy nie mógłby istnieć jeden zestaw zasad, który pozwoliłby na realizację nawet najdziwniejszych pomysłów? W przypadku starć naziemnych taki system istnieje, a nazywa się Song of Blades and Heroes.
Jakiś czas temu zostałem poproszony o napisanie recenzji mojego ulubionego systemu z okresu II wojny światowej. Pierwszą myślą, jaka mi wtedy przyszła do głowy, było: „Nic trudnego, przecież gram w to od 3 lat”. Niestety, po dłuższym zastanowieniu pojawił się pewien problem – nie znam za dobrze żadnego innego zbioru zasad (moje spotkanie z innymi systemami z tego okresu ogranicza się do przejrzenia zasad od Mein Panzer, Warhammera drugowojennego i skrótu zasad od FOW i Blitzkrieg Commandera). Tym samym spróbuję uniknąć oceniania, a napiszę po prostu, co zawiera się w systemie.
„Chciałbym zacząć przygodę z bitewniakami, ale nie wiem, którą grę wybrać. Poradźcie.” Wraz ze wzrostem dostępności i różnorodności tak zasad, jak i figurek, tego typu prośby pojawiają się na forach coraz częściej. Dlatego postanowiłem spisać moje przemyślenia na ten temat, które mogą pomóc początkującym w znalezieniu odpowiedzi na to jakże istotne pytanie.
Spróbuję w tym tekście przedstawić kilka faktów, które czytelnik będzie mógł sam ocenić, prezentując w ten sposób możliwie obiektywnie „De Bellis Antiquitatis” (popularnie zwany DBA) – system do historycznych gier bitewnych, rozgrywanych przy użyciu figurek. Postaram się również przedstawić i odnieść się do kilku najczęstszych zastrzeżeń do tego systemu, z którymi się spotkałem.
Od wydania Hind Commandera minął już miesiąc. Mamy za sobą garść plotek, relację z przygotowywania grupy uderzeniowej i przegląd oferty Assault Publishing. Najwyższy więc czas przekonać się, cóż tak naprawdę ten system oferuje. Zapraszam do lektury!
Witam ponownie. Zgodnie z zapowiedzią dziś przyjrzymy się grze Umbra Turris od strony technicznej. Czyli opiszę, jak dwóch brodaczy, długouchy, gnom i tygrysi futrzak wyruszyli na tereny zniszczonej świątyni, by dostarczyć komuś list, dokonać zemsty i ochrzcić elfa w ogniu walki - dokładając przy tym wszelkich starań, by nie dać się zabić. Właśnie w ten sposób można streścić komuś nieznającemu Umbra Turris, o czym jest ten system. Choć powyższe streszczenie jest rwane i wygląda dość śmiesznie, idealnie oddaje to, co dzieje się w samej grze.
